djersaxhiu

Ne mengjes heret,
pa diell, pa drite,
zgjohet punetori i shkrete,
te ndertoje persosmerine e vet...

Vuan shume; derdh djerse,
derdh mund, derdh gjak,
eshte per t'i kerkuar ndjese;
edhe pse mund te duket veprim qesharak.

Thyen nje gur,
laton nje tjeter...
Nderton nje mur,
restauron nje te vjeter...

Punon per mua, per ty,
per familjen, per veten...
Atehere, pse s'e pranojme,
se ky personifikon jeten...?