Periudhitet...

Jeta i polli vdekjen njeriut,
pastaj e perdhosi te shkretin,
e shkeli me kembe hekuri;
Pastaj ne kembe serish e ngriti,
dhe i dha te shtyren drejt gremines...

Kur njeriu ne gremine ra,
jeta u afrua per t’a pare,
me ironi nisi t’a perqeshte,
litarin e zgjati deri tek ai,
dhe nga gremina si me padashje e nxori.

Kur siper fatziu u ngrit,
me makine lluksoze e shoqeroi,
dhe e kaloresoi si personalitet,
qe te gjithe t’a nderonin;
Por “shakane e fatit”, e frikesonte mundesia,
se jeta mund t’a hidhte prape ne gremine...