“do te doja” e nje shqiptari t’kosoves.

Kosove per ty do te doja...

Do te doja:

dashurine,
e nenes legjendare, qe ka Kosova,
do t’a doja pa nota simfonine.

Do te doja te isha:
uj i bjeshkeve te tua,
qe te mundesoja,
shuajtjen e etjes tende per liri.

Do te doja te isha:
fushe pjellore ytja,
qe ti te mbidhje dhe levroje,
farerat e lirise tende ne mua.

Do te doja te isha:
fasho e plageve te tua,
qe plaget t’i mbuloja,
njekohesisht t’i kuroja.

Do te doja te isha:
fustanelle e trupit tend te pervuajtur,
dhe me deshire te shijoja,
kundermimin e djerses sate.

Do te doja te isha:
gishti tregues, ne dorent tende,
qe me urrejtje dhe shfryrje,
te manovroja kembezen e armes sate.

Do te doja te isha:
buzekuq ne buzet plot afsh tuat,
qe te gjendesha amshimisht, afersisht,
prane fjaleve te embla tuat.

Do te doja te isha:
qelize e jetes tende,
qe te te mbaj gjalle,
avullin energjik te frymes tende.

Prandaj te lutem, te pergjerohem!
Jeto nenevasha ime.
Po qe nevoja, jeto pandare,
me te padenjat bucitjet e zemres,
te birit tend zogzane...